6 Απριλίου 1941: η Γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδας
Στις 6 Απριλίου 1941 τέθηκε σε εφαρμογή η επιχείρηση «Μαρίτα» η οποία οδήγησε στην κατάκτηση και υποδούλωση της Ελλάδας στον Άξονα. Στη γερμανική επίθεση αντιστάθηκε το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας με πέντε ελληνικές μεραρχίες, οχυρωμένες στη «γραμμή Μεταξά». Το έτερο τμήμα του αμυνόμενου στρατού επικουρούμενο από τρεις βρετανικές μεραρχίες παρατάχθηκε στα περάσματα της Δυτικής Μακεδονίας.
Παρά την ηρωική αντίσταση και την αυτοθυσία των υπερασπιστών των 21 οχυρών και τις σημαντικές απώλειες των Γερμανών, η 12η Γερμανική Στρατιά με επικεφαλής τον στρατάρχη Βίλχελμ φον Λίστ εισέβαλε με επιτυχία στην Ελλάδα από τα αφύλακτα ουσιαστικά ελληνο-γιουγκοσλαβικά σύνορα υπερφαλλαγγίζοντας τη «γραμμή Μεταξά». Με καθηλωμένο τον ελληνικό στρατό στην Αλβανία, οι γερμανικές μονάδες προέλευναν στη θεσσαλική πεδιάδα, ενώ οι άνδρες του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος υποχωρούσαν διαρκώς.
Στις 23 Απριλίου 1941, δύο εβδομάδες μετά την εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού – Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου, αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου, χωρίς την εξουσιοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης, υπέγραψε στη Θεσσαλονίκη το οριστικό πρωτόκολλο της συνθηκολόγησης. Την ίδια ημέρα η κυβέρνηση και ο βασιλιάς αναχώρησαν για την Κρήτη.
Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί κατέλαβαν αμαχητί την Αθήνα και μετά από δύο μέρες ορκίστηκε η δοσιλογική κυβέρνηση υπό τον Τσολάκογλου.
Η «επιχείρηση Μαρίτα» ολοκληρώθηκε με την κατάληψη της Πελοποννήσου. Τα βρετανικά στρατεύματα εκκενώθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Κρήτη στην οποία ύστερα από ηρωική μάχη θα έπεφτε η αυλαία του ελληνικού δράματος.
Στη διάρκεια της εκστρατείας οι γερμανικές δυνάμεις είχαν περίπου 5.000 συνολικά απώλειες, από τους οποίους 1.100 νεκροί. Το πλέον σημαντικό ποσοστό των απωλειών το είχαν μπροστά στα οχυρά – στη μόνη δηλαδή μεγάλης έκτασης μάχη που δόθηκε. Εκεί δοκιμάστηκε ιδιαίτερα το 125ο Σύνταγμα του γερμανικού στρατού – το «πειραματικό». Ο ελληνικός στρατός είχε ίσως 2.000 άνδρες εκτός μάχης στις συγκρούσεις με τους Γερμανούς. Αιχμάλωτοι δεν υπήρχαν διότι δεν κρατήθηκαν.
Παρά την ηρωική αντίσταση και την αυτοθυσία των υπερασπιστών των 21 οχυρών και τις σημαντικές απώλειες των Γερμανών, η 12η Γερμανική Στρατιά με επικεφαλής τον στρατάρχη Βίλχελμ φον Λίστ εισέβαλε με επιτυχία στην Ελλάδα από τα αφύλακτα ουσιαστικά ελληνο-γιουγκοσλαβικά σύνορα υπερφαλλαγγίζοντας τη «γραμμή Μεταξά». Με καθηλωμένο τον ελληνικό στρατό στην Αλβανία, οι γερμανικές μονάδες προέλευναν στη θεσσαλική πεδιάδα, ενώ οι άνδρες του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος υποχωρούσαν διαρκώς.
Στις 23 Απριλίου 1941, δύο εβδομάδες μετά την εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού – Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου, αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου, χωρίς την εξουσιοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης, υπέγραψε στη Θεσσαλονίκη το οριστικό πρωτόκολλο της συνθηκολόγησης. Την ίδια ημέρα η κυβέρνηση και ο βασιλιάς αναχώρησαν για την Κρήτη.
Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί κατέλαβαν αμαχητί την Αθήνα και μετά από δύο μέρες ορκίστηκε η δοσιλογική κυβέρνηση υπό τον Τσολάκογλου.
Η «επιχείρηση Μαρίτα» ολοκληρώθηκε με την κατάληψη της Πελοποννήσου. Τα βρετανικά στρατεύματα εκκενώθηκαν και μεταφέρθηκαν στην Κρήτη στην οποία ύστερα από ηρωική μάχη θα έπεφτε η αυλαία του ελληνικού δράματος.
Στη διάρκεια της εκστρατείας οι γερμανικές δυνάμεις είχαν περίπου 5.000 συνολικά απώλειες, από τους οποίους 1.100 νεκροί. Το πλέον σημαντικό ποσοστό των απωλειών το είχαν μπροστά στα οχυρά – στη μόνη δηλαδή μεγάλης έκτασης μάχη που δόθηκε. Εκεί δοκιμάστηκε ιδιαίτερα το 125ο Σύνταγμα του γερμανικού στρατού – το «πειραματικό». Ο ελληνικός στρατός είχε ίσως 2.000 άνδρες εκτός μάχης στις συγκρούσεις με τους Γερμανούς. Αιχμάλωτοι δεν υπήρχαν διότι δεν κρατήθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου