ΗΡΩ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, 5-9-1944

Στον μακρύ κατάλογο των ηρώων της κατοχής και της αντίστασης , η Ηρώ Κωνσταντοπούλου έχει ιδιαίτερη θέση . Ήταν η ηλικία της αλλά και το απίστευτο θάρρος πού έδειξε στην διάρκεια των βασανιστηρίων . Δεν λύγισε , δεν πρόδωσε στα βασανιστήρια του Αγήνωρα, συνεργάτη και μεταφραστή των Γερμανών .

Η Κωνσταντοπούλου κατάγονταν από πλούσια και συντηρητική οικογένεια της Σπάρτης αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να οργανωθεί στην ΕΠΟΝ .Ήταν αριστούχος μαθήτρια στο Αρσάκειο με γνώση Αγγλικών , Γαλλικών και Γερμανικών και Ιταλικών . Όταν την συνέλαβαν στις αρχές Ιουλίου του 44 για πρώτη φορά, ο πατέρας της πλήρωσε αρκετές λίρες σε συνεργάτες των Γερμανών και την απελευθέρωσε προσωρινά .

Οι γονείς της προσπάθησαν να την ξεκόψουν από την ΕΠΟΝ αλλά αυτή τους απαντούσε με την φράση : Ντροπή είστε και Σπαρτιάτες.

Την συνέλαβαν πάλι στις 31 Ιουλίου . Μετά από βασανιστήρια πολλών ημερών στα κρατητήρια της ΜΕΡΛΙΝ μεταφέρθηκε στο Χαϊδάρι όπου ανέπτυξε στενή σχέση με την Λέλα Καραγιάννη η οποία της φέρθηκε σαν μάνα.

Όταν το πρωί της 5ης του Σεπτέμβρη άκουσε το ονομά της απάντησε με θάρρος , «είμαι εγώ , πάρτε με»

Η Καραγιάννη την πλησίασε και της είπε «Μπράβο ΗΡΩ .Έτσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες» Η ΗΡΩ εκτελέστηκε μαζί με άλλους 49.

Την ώρα της εκτέλεσης φώναξε στο Γερμανικό απόσπασμα. ΧΤΥΠΑΤΕ ΕΔΩ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΚΤΗΝΗ, ΚΤΗΝΗ.

Τρεις μέρες μετά ήρθε η σειρά της Καραγιάννη

Το 1977 η συντηρητική Ακαδημία Αθηνών αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την θυσία της μετά από πρόταση του καθηγητή Ιωάννη Θεοδωρόπουλου και να της απονείμει μετά θάνατο το Βραβείο Αρετής.

Είχε προηγηθεί το 1947 η αναγνώριση της αστής ηρωίδας Λέλας Καραγιάννη . Με την αναγνώριση της Κωνσταντοπούλου η Ακαδημία έμμεσα αναγνώρισε την δράση και προσφορά της ΕΠΟΝ την οποία μέχρι τότε αγνοούσε.

Στο μνημείο της που βρίσκεται στην Ηλιούπολη ο γλύπτης Νικόλας σχεδίασε στα πόδια της ένα αρκουδάκι . Συμβολίζει την εφηβική ηλικία της και τον πρόωρο θανατό της

Ποιητές έγραψαν ποιήματα για την ΗΡΩ .Εδώ ένα του Γιάννη Ρίτσου.

«Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ /

όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου /

που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου /.

Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ /

γιατί γνωρίζω γιατί σου λέω ευχαριστώ /

γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω /…

Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου».

Στην δεκαετία του ογδόντα η ζωή της έγινε κινηματογραφική ταινία .

https://www.youtube.com/watch?v=xQhvJzeqP-c&t=17s

*Κείμενο: Απόστολος Κ. Αποστολάκης -

ΣΙΜΕΑ